Johannes op de fiets

Men zegt weleens je moet alles meegemaakt hebben. Vandaag kan ik weer een nieuwe ervaring op mijn conto bijschrijven. Na gisteren vrijwel de gehele dag regen gehad te hebben met behoorlijke wind op kop was het vandaag helemaal raak als je over wind praat. Heel de nacht had het al hard gewaaid maar dat gaf geen enkel probleem want mijn tentje kan daar tenslotte tegen en het was natuurlijk vakkundig opgezet.

En toen ik mijn hoofd om half zeven buiten stak was het al meteen duidelijk wind en nog eens wind zou het vandaag worden. En dat is uit gekomen namelijk heel de dag recht op kop en dan te bedenken dat ik met mijn zes tassen nog eens extra veel wind vang was het echt werken vandaag. Op het vlakke kon ik de teller nauwelijks aan de 14 km p/uur krijgen om nog maar niet te spreken als het omhoog ging.

Nu had ik het geluk dat er niet van die lange steile klimmen inzaten en dat de etappe redelijk vlak was. Een ander positief gegeven is dat als het zo hard waait uit het noord-oosten het bijna nooit regende. Ook de temperatuur was van dien aard dat het goed fietsweer was. Toch heb ik hard moeten werken en heb ik mij menigmaal afgevraagd wat het beste is klimmen in de bergen of fietsen met zoveel wind. Ik heb vanavond ook daadwerkelijk zere benen at de eerste keer is de laatste 5000 km.

Gisterenavond mijn tent opgezet op een klasse municipal camping in Chasseneuil met alles erop en eraan behalve een beheerder.en vanmorgen was de deur ook nog op slot. Ik heb nog gekeken of ik ergens een donatie in kon doen maar heb niets kunnen verzinnen zodat ik maar aangefietst ben.

De route liep verder over rustige wegen met het zelfde beeld van de laatste dagen veel koren en veel koolzaad. Opvallend was ook de vele grote koppels zwartbonte koeien op de veebedrijven waar ik langs kwam, ik heb het vermoeden dat dit ook veel Nederlandse boeren zijn die hier een melkveebedrijf runnen. Veel van die typische open lig stallen zoals wij die ook in Nederland zien.

Ik ben dwars door de stad Chatellerault gefietst opvallend waren de grote kerken die ik daar aantrof deze werden vroeger bewust zo groot gebouwd om de grote hordes Compostela gangers onderdak te bieden. Zo ook de nog in tact zijnde oude brug ” Pont St.Jacques” En in de Faubourg St. Jacques kerk prijkt boven het portaal een rijk gebeeldhouwde facade met de apostelen. Binnen zijn prachtige romaanse tongewelven boven het koor met kruisbeuk en een groot carrion. Het innemende en zeer bekende beeld van St. Jacob in volle pelgrimsuitrusting verplicht eigenlijk alleen al tot afstappen en binnengaan. Kortom alles stond en staat in het teken van pelgrimeren ook in de dorpjes welke ik passeer.

Alsof het zo moet zijn, op het moment dat ik de tent had opgezet op een camping in Veigne zo`n 30 km voor Tours begon het te regenen en ging de wind nagenoeg liggen. Het zal mij dan ook benieuwen wat voor weer ik morgen ga krijgen.

Dagafstand 96,52 km
Gem. snelheid 15,52 km/uur
Max snelheid 46,63 km/uur
Daghoogte 523 meter

Om 4 uur werd ik wakker met de gedachte dat ik vlooien in bed had. Ik had mijn lakenzak en slaapzak niet uit de tas gehaald omdat ik in een hele kuise en schone gite een bed had versiert en er geen enkele aanleiding was om preventieve maatregelen te treffen. Na 4 uur heb ik ook niet meer geslapen omdat dit ongemak steeds door mijn hoofd spookte. Achteraf heeft dit alles alleen tussen mijn oren gezeten en heb ik de gehele dag geen moment jeuk of wat dan ook gehad en ga ik er van uit dat het dus suggestie was.

Om 7 uur was ik stond ik al bij de bakker op de stoep en om half acht precies stapte ik op de fiets.

Op dat moment was het droog maar daar kwam snel verandering in en begon het te regenen bovendien was de wind 180 graden gedraaid zodat ik deze vrijwel de gehele dag op kop had. Ik had mij voorgenomen om mij door deze omstandigheden niet te laten ontmoedigen en ben wat extra kleding door blijven fietsen in de hoop dat het droog zou worden en dat ik dan mijzelf ook wel weer droog zou fietsen maar dat bleek valse hoop want het is nagenoeg niet meer droog geworden.

Na gisteren door de bekende wijnstreeken rond St.-Emilion te zijn gefietst ging de route nu hoofdzakelijk door landbouw gebied waar tarwe verreweg het meest verbouwd word ook heb ik vandaag veel zonnebloemen gezien nog wel niet in de knop want gemiddeld zijn deze nog maar 40 cm hoog, opvallend was ook dat in sommige delen veel koolzaad verbouwd wordt, deze moet ook nog in bloei komen wat dat betreft ben ik een paar weken te vroeg in deze streek. De granen zijn al wel aan het rijpen en de gerst neemt hierin duidelijk het voortouw en als het weer omslaat denk ik dat er over 3 weken de combine op los gelaten kan worden.>

Ik heb het centrum van Poitiers inclusief de befaamde Notre-Dame-la-Grande ondanks de regen bezocht en dat was meer dan de moeite waard met het mooie en bekende Mariabeeld. In de binnenstad zijn drie wandelingen mogelijk door de gekleurde lijnen te volgen een groot gedeelte daarvan heb ik gefietst en dan kom je tot de ontdekking dat men er wel een hele dag kunt doorbrengen zonder je te vervelen. Maar ik heb het af gekapt omdat men nu eenmaal keuzes moet maken en in mijn geval is dat fietsen.

Het was heerlijk fietsen vandaag, alles te doen met het middelste blad, op rustige en kleine D-wegen met rijk geschakelde landschappen die deze fietsroute verbindt met vele historische pelgrims plaatsen.

Op dit moment zit ik in mijn tentje het verslag te tikken omdat het nog steeds regende dat het giet en aangezien dat ik op een municipal camping sta met verder geen faciliteiten zoals kantine of bar heb ik eigenlijk geen enkele andere keuze. Maar ik heb mijzelf flink verwent want lang mij staat een fles Corbières Appellation Corbieres Controlèe van 2007 en die gaat er vanavond aan Ik ben er dan zeker van dat ik daarvan vannacht kan slapen.

Morgen wordt het fietsen weer een heel stuk eenvoudiger omdat vanaf Poitiers de terug route ook tot in details beschreven is. De laatste 250 km was dit n.l. niet het geval en dat was af en toe flink puzzelen.

Dagafstand 114,88 km
Gem.snelheid 16,43 km/uur
Max. snelheid 43,69 km/uur
Daghoogte 728 meter

Het leek wat weer betreft een goeie dag te worden maar die indruk werd gewekt om half zeven in de morgen. Na uitgebreid mijn ontbijt te hebben gemaakt en verorberd was ik om half acht alweer startklaar voor de volgende etappe. Nauwelijks was ik aan het fietsen en begon het te mieseregenen.

Wat erg lastig is als je brildragend bent er komt namelijk een mist op je glazen dat het kaartlezen ernstig bemoeilijkt. Ik heb de bril daarna afgezet maar prompt reed ik natuurlijk verkeerd en ik kan verzekeren dat schiet helemaal niet op. Dus maar weer opgezet om zulke vervelende hiaten te voorkomen. De hele dag is het regenachtig gebleven zodat het uitzicht zwaar belemmerd werd.

Toch was het een bijzondere streek waar ik door kwam het ging namelijk verder met de wijngaarden in de streek van St.-Emilion, een streek die opvalt door zijn uitstraling van de ontelbare Chateau`s die stuk voor stuk goed onderhouden en opgeruimd zijn. Hier liggen ook ‘de’ Gran Cru wijnen opgeslagen en kan men ook proeven wat men te bieden heeft.

Het stadje St.-Emilion is ook de moeite waard om door te fietsen, het onderscheid zich met andere steden in Frankrijk door de hoofdstraat, die behoorlijk stijgt helemaal met kleine kinderkoppen in waaier verband bestraat te hebben, Daarlangs de typische grijze Franse bebouwingen geeft een heel bijzonder beeld. Ik heb zeker wel 50 km door deze wijngebieden gefietst wat toch een andere indruk geeft dan wanneer je rijd met de auto. Je komt nu over wegen waar dat je met de auto niet komt en bovendien is de beleving duidelijk anders.

Na de vele wijnplantages ging het landschap langzaam over in landbouwgebied met zeer goede granen met tarwe als hoofdproduct maar ook gerst en zonnebloemen maakte deel uit van de gewassen van het goede getoonde product.

In Nederland geeft men een vermogen uit aan zogenaamde ecologische verbindingszone’s hier in Frankrijk is dat volledig overbodig omdat het landschap van nature al de nodige faciliteiten bied.

Tenslotte ben ik gestopt in Nanteuil-en-Vallèe in een gite die ik deel met een Amsterdams stel voor 10,= p/persoon. Wij hebben vanavond gezamenlijk gegeten en zij hebben het eten verzorgd, het hoofdgerecht bestond uit spekjes met rode bietjes en banaan. En ik moet eerlijk zijn het smaakte verrukkelijk. Als toetje chocolademousse en yriskoffie na.

Morgen verder richting Tours…………………………………

Dagafstand 105,56 km
Gem. snelheid 15,79 km/uur
Max.snelheid 49,58 km/uur
Daghoogte 1167 meter

In alle vroegte werd ik wakker van het geslof en gestommel van de bewoners van het ziekenhuis die al vroeg in touw waren. Nadat ik mijn traditionele kop koffie had gemaakt en een homp stokbrood opgegeten, kon mijn fiets beladen en wel naar buiten om via de beveiligde poort de overnachtings plaats te verlaten en koers te zetten richting St.-Emilion.

De eerste kilometers was een overgangs gebied van bossen en landbouw gebied naar wijngaarden ook de huizen veranderde in goed verzorgde oogstrelende bouwwerken. Eveneens doken de prachtige Chateau`s met de regelmaat steeds vaker op. Ik heb daarbij stellig de indruk gekregen dat de fel begeerde Gran Cru`s een verworven erkenning is na bewezen kwaliteit vergelijkbaar met de Michelin-sterren bij restaurants want juist deze chataeu`s sprongen er ook uit met netheid op en rond het bedrijf. Voorheen meende ik dat men deze gradatie kreeg naar aanleiding van een eenmalige keuring van een bepaalde wijn. Met andere woorden wanneer men deze gradatie verworven heeft blijft men die houden tot er aanleiding is om deze te ontnemen. De kwaliteit van de omgeving wordt hiermee gewaarborgd. Overigens met de fiets heb en krijg heel andere indrukken van zo’n omgeving als wanneer je er met de auto doorheen rijdt niet alleen kom je op andere verkeersluwe wegen maar ook de rust die de omgeving uitstraalt geeft een apart gevoel.

Zoals tussen Cordoba en Sevilla de oneindige olijvenvelden van zich deden spreken zo was het hier de kilometers lange route met druivenstruiken. Als ik terrug kijk naar het begin van de tocht moet ik concluderen dat in die 10 weken ook de gewassen zoals druivenstruiken ook enorm gegroeid zijn en dat zelfs de vruchten al daadwerkelijk te zien zijn.

Zo plotseling als de wijnvelden begonnen zo plotseling ging het ook weer over in landbouwgebied en morgen staat de volgende etappe weer op mij te wachten.

Dagafstand 126,18 km
Gem.snelheid 20,06 km/uur
Max. snelheid 51,72 km/uur
Daghoogte 873 meter

Half zeven vanmorgen werd ik wakker in mijn woning op het landgoed waarvan ik gisteren al verslag had uitgebracht. De gastheer, dat heb ik gisteren niet vermeld, heeft 2800 ha grond wat voornamelijk uit bossen bestaat. Ook heeft hij een goede vriend in Nederland wonen en nog wel in Eindhoven, zijn voornaam is Rene en zijn achternaam geen van Kemenade.

Hij had alles voor mij geregeld om kwart voor acht, ik had aangekondigd dat ik dan ongeveer wilde vertrekken, kwam er een jonge man uit het dorp met vers brood, jam en koffie als ontbijt op de kamer. De gastheer was in geen velden of wegen te bekennen en heb ik hem ook niet kunnen bedanken waarschijnlijk lag hij nog op bed. Mijn uiteindelijke vertrek was pas om 9 uur omdat ik mijn routeboekje nergens kon vinden en dan heb je echt een handicap omdat de route over van allerlei kleine wegen loopt. Na twee keer al mijn tassen uitgeladen te hebben vonden wij het tenslotte tussen het bed en de matras wat ik als een geschenk uit de hemel ervoer. Een verlate start dus.

Ik had het geluk dat het een vlakke etappe zou worden zodat ik met de middag toch wel mijn kilometers gemaakt had. Zeker omdat ik vrijwel de gehele dag wind in de rug had .

Ik heb vrijwel de gehele dag gereden door dennenbossen welke in een zeer slechte conditie waren. Volgens mij beïnvloed door de zoute zeewind, ik reed namelijk op een bepaald moment maar 12 km vanaf de zee. Dit werd in de loop van de dag bevestigd omdat hoe verder dat ik van de kust afging hoe beter en gezonder de bossen werden.

Toen ik Landiras gepasseerd had en richting Cadillac ging veranderde het saaie vlakke beboste landschap in een heuvelig wijngebied onder de rook van St-Emilion, een bekende wijnstreek rechts van Bordeaux.

Juist toen ik de Garonne overstak in Cadillac begon het te regenen en besloot ik maar te stoppen, ik had namelijk genoeg km gemaakt. Wat mij opviel was dat Cadillac niet zomaar een stad was maar een historisch stadje aan de Garonne omringd door een stadsmuur met enkele middeleeuwse huizen en een weelderig versierd kasteel. Maar ook een geweldig mooie stadskerk en niet et vergeten de stadspoort die aangelegd is in de muur.

Het voormalige pelgrims hóspital St. Leonard werd door één van de hertogen vervangen door het hospice Ste. Catrine, in het Quartier St. Jacques Dit is nu een psychiatrische kliniek. Met de nalatenschap van de hertog wordt het oude gebruik in ere gehouden, dat 4 tot 6 pelgrims kunnen overnachten in twee originele benedencellen, met bed en brood en de deur op slot. Er is een bedevaart reglement wat je bij binnenkomst moet tekenen en ziet er als volgt uit:

• Wij heten u van harte welkom in het Centre Hospitaler van Cadillac, in het kader van de al eeuwenoude traditie van gastvrijheid van de bedevaartgangers van Saint-Jacques.
• De kamer, d.w.z. De “cel” die u straks mag betrekken voor een nacht, heeft een eenvoudig comfort, aan de ene kant om de originele architectuur te handhaven, aan de andere kant omdat eenvoud traditiegetrouw bij de ontvangst van de bedevaartgangers hoort.
• Bij aankomst zult u een koude maaltijd en een ontbijt in uw cel vinden.
• Naast uw cel heeft u de beschikking over een W.C. En een wastafel
• De conciërge van het Centre Hospitalier zal u een sleutel geven.
• In deze ruimte vindt u een bel, welke in geval van nood tijdens de nacht te gebruiken is.<
• Wij danken u bij voorbaat de onderstaande regels in acht te nemen tijdens uw verblijf in de cel:
• Bij aankomst dient u een legitimatiebewijs af te geven aan de conciërge (dit document zal u de volgende dag bij het vertrek tegen inlevering van de sleutels worden teruggegeven)
• Uit veiligheid en vanwege hygiëne is roken niet toegestaan in de cel.
• Vanwege de traditionele historische religieuze achtergrond van dit onderkomen, wordt u verzocht de cel niet met meer dan één persoon te gebruiken.
• U wordt verzocht zo min mogelijk heen en weer te lopen om de rust voor de ziekenhuis patiënten te bewaren.
• Wij wensen u een prettige nacht en wij hopen dat u een fijne herinnering zult hebben aan uw verblijf bij ons.

Tot zover mijn nachtje “cel”. Ik heb mij op mijn manier gewapend in de mogelijke eenzaamheid en heb een kwart liter whisky ingekocht om in ieder geval niet het risico te lopen dat ik niet zou kunnen slapen.

Mijn cel is simpel en alles is wit geschilderd, ronde gewelven een deur van nauwelijks 1,50 meter hoog met een luikje in het midden, een ziekenhuis bed met licht gele frisse lakens en kussensloop en verder hangt er een speciale reuk die ik niet kan omschrijven. Mijn fiets past ook net binnen zodat al die duisteren figuren die buiten ronddwalen deze met rust laten.

Morgen verder, morgen de wijnstreek van St.-Emilion in het zal mij benieuwen………………..

Dagafstand 134,48 km
Gemiddelde snelheid 20,67 km/uur
Maximum snelheid 42,70 km/uur
Daghoogte 337 meter

Door omstandigheden ontbreekt het mij de tijd om de hele bijzondere ervaring van vandaag op te maken maar morgen kom ik daar zeker op terug!!

De Pelgrim Johannes in Cadillac

Na vannacht op de municipal camping van St. Jean de Port gestaan te hebben, hebben wij vanmorgen de zaak weer ingepakt en hebben achtereenvolgens naar de beheerder of uitbater gezocht om alsnog in te schrijven of te betalen Dat was gisteren niet gelukt omdat er niemand was en ook nu hadden wij niemand kunnen treffen, zodat wij maar vertrokken zijn zonder te betalen.

Gisteravond hadden wij al afgesproken om nu weer ieder zijn eigen route op te pikken. Dat was voor Tonny “over oude wegen” en ik heb er uiteindelijk voor gekozen om niet de “Basken-Tartaren route” te rijden maar de geijkte Pelgrimsroute over Tours omdat het allemaal toch wel erg zwaar gaat worden. Het afscheid zouden wij met een ontbijt onderweg in de eerste 16 km beklinken, omdat dit gedeelte over dezelfde weg liep. Dat is gebeurd en Tonny ging daarna linksaf en ik rechtdoor. Waarschijnlijk was onze gedachte vrijwel de gehele dag bij het samen optrekken de laatste 14 dagen, want het lijkt zich te vertalen in de km die daarna door ons beiden zijn gemaakt. Mogelijk verander ik komende dagen mijn route nog “Over Groene Wegen”.

Het (grote stuk) wat ik vandaag gefietst heb was behoorlijk saai dus waarschijnlijk steek ik morgen of overmorgen over naar Oost Frankrijk. Die route loopt over het Centraal Massief, Jura, Elzas en de Ardennen of de Eifel naar huis.

Het slot van vandaag is een ongelofelijk verhaal. 10 Km voor mijn stopplaats sprak een Fransman mij in het Engels aan terwijl hij in een Landrover langs mij bleef rijden Toen ik hem vertelde van mijn tocht en dat ik vandaag vanuit St. Jaen vertrokken was en zei dat ik een slaapplaats ging zoeken, zei hij meteen dat ik hem moest volgen en zijn gast mocht zijn. Onder het motto ‘baat het niet dan schaad het niet’  ben ik hem gevolgd en kwam ik op een groot landgoed terecht, met daarop een aantal gebouwen. Een daarvan werd mij toegewezen. Hier slaapt (woont) normaal iemand, maar die is enkele dagen weg en het schijnt een eer te zijn om Pelgrims onderdak te mogen en kunnen bieden. Alles is aanwezig in dit knusse landhuisje er liggen hier 2 laptops ( helaas kan ik niet inloggen), een professionele geluidsinstallatie, een open haard op de slaapkamer, bed van allerlei soorten kleding op, langs en achter het bed (zie foto`s),  maar ook apart is het stookhout langs het bed en de grote tuindeuren naar buiten, welke ik natuurlijk open heb staan om zo vanuit mijn bed mijn enkele hectare grote ommuurde tuin te kunnen zien.

En voor zo meteen ben ik uitgenodigd in het hoofdverblijf voor een biertje en eten. Toen ik informeerde wat de eventuele kosten zouden zijn was het antwoord: “Niets, jij bent een pelgrim.”
Vanalles is hier aanwezig op dit landgoed van oude tractors tot crossmotors en zelfrijdende grasmaaiers enz enz. Maar ook staan de gebouwen vol met oude gereedschappen en veel oude kasten. Aan auto`s heeft hij ook geen gebrek. Het kortgemaaide grasveld rond de bebouwingen staat vol met stokoude bomen.

Ik ben weer terug in mijn kapitale woning en heb vanavond heerlijk gedronken en gegeten. De wijn die de gastheer serveerde was een Bordeaux Superieur uit 2007 en het eten, wat in een kolossale hoofdzakelijk houten keuken door hem werd klaargemaakt op een werktafel van 5 bij 2 meter, bestond uit gebakken aardappelen, een heerlijk stuk mals dun rundvlees met daarbij sla, welke was voorzien van heerlijke ingrediënten. Tenslotte een heerlijke kaas plank na. In combinatie met de wijn was het een waar feest.

Hij woont hier alleen en heeft dit alles van zijn familie. Zijn ouders en grootouders hebben hier ook altijd gewoond en geleefd. Het hele huis bestaat uit grote kasten en ik heb niet in kunnen schatten in hoeveel vertrekken b.v. van die prachtig grote klassieke bankstellen stonden. Over de vloerkleden nog maar niet gesproken. Ook hangen er overal klokken aan de muren en navenant natuurlijk ook schilderijen en pentekeningen. De vloeren bestaan uit deels hout, maar de meeste uit plavuizen. De deuren en ramen zijn 3 meter hoog. Kortom een geweldige ervaring welke je moet treffen, met een scenario dat je zelf nooit zou kunnen bedenken. Dit was mijn eerste dag weer alleen en wat de dag van morgen brengt zien wij morgen weer. Morgenvroeg verder met een ongetwijfeld uitgerust gevoel……………………………………………..

Dagafstand 156,92 km
Gem. snelheid 19,43 km/uur
Max. snelheid 60,38 km/uur
Ddaghoogte 967 meter

De dag evaluerend kan ik niet anders concluderen dan dat ik vandaag een absolute topdag had als het gaat om de sportieve prestatie. Ver voor Pamplona gestart en om 4 uur over de Pyreneeën en in St. Jean Pied De Port de tent opgezet op de municipal camping. Het heeft er alle schijn van dat e.e.a. steeds makkelijker gaat maar daar heb ik mijn twijfels over. Wel heb ik de overtuiging dat de kilo`s die ik mee moet sleuren beduidend minder zijn dan 7 weken geleden maar dat alleen kan niet de verklaring zijn van een prestatie als vandaag.

Wat jammer is tijdens de tocht is dat alles zo gewoon begint te worden en dat al het mooie en onwaarschijnlijke in mijn verslagen enigszins onderbelicht blijven. Een uitvloeisel van de vele indrukken die men opdoet bij zo`n ferme fietstocht.

Het was vandaag weer genieten van een geheel nieuw landschap. Ditmaal door de Pyreneeën met haar steile en rotsachtige bergen. De scherprechter was vandaag onherroepelijk de Roelandpas welke ik al eens een keer met Annie vanaf de andere kant beklommen had. Tijdens de afdaling is voor mij nogmaals bevestigd dat de pas in 2004 nogmaals als een prestatie gezien mag worden, zeker door ons Annie, die indertijd het voortouw nam en als eerste boven was. Genieten was het daarom met deze fijne herinnering als extra stimulans.

De leefgewoontes zullen hier in Frankrijk zeker bijgesteld worden onder andere omdat het leven hier een stuk duurder is maar ook de Auberges spaarzamer zullen gaan worden.

Vandaag ben ik ook de 4000 km op mijn teller gepasseerd waaruit ik moet concluderen dat het al begint op te schieten. Ook moet ik toegeven dat de gedachte om hier en daar de tocht in te korten steeds meer terrein in mijn hoofd aan het winnen is maar hoe wat en waar is mij nog niet duidelijk mogelijk morgen meer hierover.

Dagafstand 124,56 km
Gem. snelheid 18,65 km/uur
Max. snelheid 62,34 km/uur
Daghoogte 1520 meter

Ontzettend goed geslapen, een goed ontbijt genoten van de Auberge, half negen vertrokken en vrij vlug de stad Miranda de Ebro uit. Allemaal positieve ontwikkelingen om er een mooie dag van te maken. Op het moment dat ik op de fiets stapte vielen er een paar druppels regen uit een zwaar bewolkte hemel, gelukkig is het bij die enkele druppels gebleven en werd het super fietsweer. Het is alom bekend dat weer met regen dreiging zuurstofrijk is wat plezierig te noemen is zeker als men moet klimmen en daar begon het vandaag mee. De eerste 26 km moest 450 meter trapsgewijs overwonnen worden en dan was daarmee het grootste obstakel voor de dag overwonnen. Om half twaalf zat ik aan de koffie met 26 km in de benen.

Ook heb ik volop de gelegenheid gehad om de omgeving waar ik doorreed te observeren en moest concluderen dat alle gewassen er opmerkelijk goed bij stonden. Of het nu gerst, haver, tarwe, mais, tuinbonen of bieten betrof het stond er allemaal goed bij. Overigens is het in dit deel van Spanje toch een vruchtbare streek en dat zie je dan ook overal aan terug, zoals de huizen en de woonomgeving is vriendelijker maar ook schoner dan enkele honderden km terug.

Een geheel nieuwe ervaring vandaag was het nieuwe fietspad aangelegd over de vroegere spoorbaan naar Estella, als deel van de “Vias Verdes”. Lopend over een hoog boog viaduct en door een 1415 meter lange tunnel. Verschil met mijn eerste ervaringen over zo`n voormalige spoorlijn dat het deze keer hoofdzakelijk over grind/gravel pad ging een extra moeilijkheidsgraad betreft de constante concentratie. De volle aandacht moest op de weg gericht zijn want er waren erg veel diepe gaten in het pad en wanneer je er zomaar overheen zou fietsen kwamen hier onherroepelijk problemen van: stukken of vallen. Gelukkig is de concentratie goed gebleven en heb ik alle gaten en kuilen weten te omzeilen.

Na 93 km ben ik om half vier gestopt in Estella, een stad waar verschillende caminos bij elkaar komen zoals ook de camino Franche, de alternatieve routes langs Pamplona en de camino over de col de Somport en Jaca. Druk met Pelgrims die hier overnachten wat uiteindelijk ook wel wat heeft, door de vele contacten met de vele nationaliteiten die hier overnachten.

Bladerend door mijn route boekjes moet ik constateren dat ik nog maar een paar dagen van de Franse grens verwijderd ben en dat mijn vierde aaneengesloten planning uit de hoge hoed moet gaan komen. Hoe of wat heb ik nog niet helemaal duidelijk omdat ik met meerdere gedachten speel, namelijk: ga ik de Basken-Kartharen route rijden en over welke route ga ik richting Nederland. Een ding is zeker binnen nu en enkele dagen zal ik moeten beslissen.
Morgen verder……………………………………………………….

Dagafstand 93,92 km
Gemiddelde snelheid 17,65 km0uur
Max. snelheid 54 km/uur
Daghoogte 741 meter

Vanmorgen uitgebreid afscheid genomen van mijn gasten die mij verrast hadden tijdens mijn pelgrimstoer. Na vannacht gezamenlijk in hetzelfde Hostal geslapen te hebben en eveneens samen een zeer sober ontbijt genuttigd te hebben gingen Tars, Iris en Annie richting Santander om met Ryanair terug te vliegen nadat ze ons rond de klok van 8 uur uitgezwaaid hadden.

Jammer was dat wij het met het Hostal niet zo bijster getroffen hadden maar nu heeft in ieder geval Tars ook daadwerkelijk geproefd dat het leven van een Pelgrim niet altijd over rozen gaat. Ik ben ook verschrikkelijk blij dat hun een stuk van mijn camino meegemaakt hebben door een prachtig natuurpark zodat zij ook een voorstelling kunnen maken van het waarom van zo`n grote tocht en waarom in Spanje..

Ik had er mij op ingesteld dat het vandaag geen spectaculaire dag zou worden maar dat is het wel geworden. Direct na het vertrek moest er geklommen worden om op een hoogvlakte te komen op 1000 meter,en die bleek bijzonder mooi te zijn. Een golvend gebied met nauwelijks vruchtbare grond omdat het over het algemeen grind, rotsen en grote zwerfkeien waren. Hier en daar waren door middel van een raster wel grote stukken afgemaakt waarop vee kon grazen. Na pakweg 30 km veranderde het landschap plotseling in bossen en spoedig reed ik in een soort Grand Canyon, met ook van die oker gele en bruine wanden van tientallen meters hoog. Op die plaats zakte de weg dan ook weer 500 hoogtemeters en reed  ik zodoende tussen de wanden door. Belangrijkste reden was een rivier die overgestoken moest worden. Na deze daling ging het weer langzaam omhoog met onregelmatige klimmen wat ik als vervelend ervaar omdat je dan nooit in je ritme komt.
Eenmaal boven werd ik geconfronteerd met een storend element, namelijk honderden windmolens veroorzaakten een horizon vervuiling en bovendien maken die veel meer lawaai als dat ik mij had voorgesteld. Nu zie overal op de bergen in Spanje van die windmolens staan maar vandaag was het echt storend omdat ik er tussendoor reed, en wel  kilometers aan een stuk. Maar na deze hoogvlakte maakte het uitzicht tijdens een afdaling van Sierra de Pancorbo veel goed van het landschap dat voorgeschoteld werd. Een andere bijzondere ervaring was een gravelpad, aangeduid als een landweg tussen de bergen van de Sierra de Ona en de Sierra de Pancorbo, van 20 km lang door het golvende berggebied met enkele veneinige klimmetjes door de aaneengesloten bossen van het natuurgebied van Obarenes.

Onze Vlaamse vrienden zijn vandaag gaan temporiseren om niet te vroeg in Lourdes aan te zullen komen. Vandaag zijn wij ook een drietal Udense fietsers tegengekomen die richting Santiago gingen ik heb ze maar niet verteld dat het nog een hele klus zou worden over deze camino, zodat ze in ieder geval met een goed moraal de tocht verder zouden zetten.

Vanavond zijn wij gestopt na een dag met veel inspanningen in een heel mooie Auberge in Miranda de Ebro. Ziet er geweldig uit en betaalbaar, met andere woorden, op zijn minst het gevoel van bevoorrecht te zijn. Morgen gaat de tocht naar Estella en net als vandaag beginnend met een klim om op hoogte te komen. De bedoeling is dan om bij de Auberge van Estella te komen. Weliswaar een afstand van dik 90 km, maar te doen………………………………..

Dagafstand 128,12 km
Gem. snelheid 17,71 km/uur
Max. snelheid 62,34 km/uur
Daghoogte 1470 meter.