In alle vroegte werd ik wakker van het geslof en gestommel van de bewoners van het ziekenhuis die al vroeg in touw waren. Nadat ik mijn traditionele kop koffie had gemaakt en een homp stokbrood opgegeten, kon mijn fiets beladen en wel naar buiten om via de beveiligde poort de overnachtings plaats te verlaten en koers te zetten richting St.-Emilion.
De eerste kilometers was een overgangs gebied van bossen en landbouw gebied naar wijngaarden ook de huizen veranderde in goed verzorgde oogstrelende bouwwerken. Eveneens doken de prachtige Chateau`s met de regelmaat steeds vaker op. Ik heb daarbij stellig de indruk gekregen dat de fel begeerde Gran Cru`s een verworven erkenning is na bewezen kwaliteit vergelijkbaar met de Michelin-sterren bij restaurants want juist deze chataeu`s sprongen er ook uit met netheid op en rond het bedrijf. Voorheen meende ik dat men deze gradatie kreeg naar aanleiding van een eenmalige keuring van een bepaalde wijn. Met andere woorden wanneer men deze gradatie verworven heeft blijft men die houden tot er aanleiding is om deze te ontnemen. De kwaliteit van de omgeving wordt hiermee gewaarborgd. Overigens met de fiets heb en krijg heel andere indrukken van zo’n omgeving als wanneer je er met de auto doorheen rijdt niet alleen kom je op andere verkeersluwe wegen maar ook de rust die de omgeving uitstraalt geeft een apart gevoel.
Zoals tussen Cordoba en Sevilla de oneindige olijvenvelden van zich deden spreken zo was het hier de kilometers lange route met druivenstruiken. Als ik terrug kijk naar het begin van de tocht moet ik concluderen dat in die 10 weken ook de gewassen zoals druivenstruiken ook enorm gegroeid zijn en dat zelfs de vruchten al daadwerkelijk te zien zijn.
Zo plotseling als de wijnvelden begonnen zo plotseling ging het ook weer over in landbouwgebied en morgen staat de volgende etappe weer op mij te wachten.
Dagafstand 126,18 km
Gem.snelheid 20,06 km/uur
Max. snelheid 51,72 km/uur
Daghoogte 873 meter
Laatste reacties