2 juni - Oppassen dat klimmen geen obsessie wordt

Vanmorgen als eerste uit bed in een behoorlijke muffe slaapzaal. Volgens mij een gevolg van een al eeuwenoud vocht probleem denk daar nog eens iedere dag een 60 zwetende pelgrims bij en een mogelijke verklaring is gegeven. Er was ook maar een klein keukentje en juist nu hadden wij vier eieren gekocht voor een stevig ontbijt omdat er vandaag volgens de boeken geen eenvoudige dag zou worden. Afgesproken werd om vroeg te vertrekken en in de loop van de dag te bekijken waar te stoppen. Natuurlijk zonder het doel uit het oog te verliezen door te genieten van alles wat wij onderweg te zien zouden krijgen inclusief een bezoek aan de stad Lugo met zijn geweldige kathedraal.

Om half 8 aangereden en om ongeveer half negen kwam de zon over de bergen waardat wij recht tegen in keken wat zelfs wel eens storend was omdat het zicht beperkt werd wat dan ook lastig was zeker op een weg die kwalitatief ver onder de maat was en vol kuilen en gaten zat. Deze weg werd op het moment dat wij de provincie Lugo binnen reden aanmerkelijk beter. Toen wij een paar uur gefietst hadden en zo`n 300 meter waren gestegen veranderde het weer en reden wij op een bepaald moment in de wolken en werd het ook aanzienlijk kouder. Na een koffiepauze een exstra windjack deed ons dan ook goed. En na verloop van tijd kwam zelfs de zon weer terug en kon met al het klimwerk weer een en ander uit.

Uiteindelijk zijn wij gestopt in Cadabo in een Refugio hebben een bed ingepikt en zijn het dorp ingegaan voor een glaasje bier en inkopen te doen. Hopelijk geeft dit geen problemen, het huishoudelijk reglement geeft namelijk aan dat pelgrims te voet voorgaan op fietsers en aangezien dat de slaapplaatsen bijna allemaal bezet waren is het wel een beetje spannend of wij kunnen en mogen blijven als wij zo meteen terug komen. In ieder geval hebben wij ons uitgebreid gedoucht en de was gedaan en hebben wij in geval van nood altijd nog ons tentje.

Het landschap was over het algemeen zoals gisteren, Luxenburgs – Vogezesachtig met iets steilere klimmen maar wel talrijk en telkens terugkomend. Dit zal zeker gaan veranderen in een ander minder fietsvriendelijk uitzicht want morgen verwachten wij een meer Alpenlandschap met mogelijk op het laatst de eeuwige sneeuw. De verwachting is dan ook dat morgen een van de zwaarste dagen van de terugroute gaat zal gaan worden een echte bergetappe dus omdat wij drie keer vanaf de 500 meter naar boven de 1000 meter met weinig voorzieningen onderweg. Hellingen van 10% en meer komen herhaaldelijk voor, maar de schitterende ruigte, bied zoals beschreven in de routebeschrijving, voldoende compensatie voor de inspanningen !

Ik heb ben ik inmiddels achter ook een probleem met mijn Koga Myata. Hij is namelijk licht ontzet, de framebuis constructie die is bevestigd tegen het balhoofd is ontzet ( opgestuitert ). Ik had al eerder gemerkt dat ik met mijn voet tegen het voorspatbord kwam en nu ik dit nader onderzocht kon ik aan de lak zien dat er een knikje in het frame zit. Ik weet ook wanneer dat gebeurd is namelijk de tweede week al toen ik met mijn voorwiel over een overgang van wegdek/brug reed. Op het laatste moment zag ik de oneffenheid en de combinatie van remmen en er over rijen heeft de schade veroorzaakt, als men daar bij bedenkt dat er drie voortassen aan de fiets hingen kwam deze klap natuurlijk erg hard aan. Mijn medefietsers wezen mij op het feit dat hij niet helemaal speurde. Toch heb ik besloten om er niet mee naar de fietsenmaker te gaan omdat wanneer men er aan gaat trekken of buigen het buizenframe alleen maar zwakker wordt. Ik kom er ongetwijfeld mee in Holland en ga er van uit dat ik hier met mijn fietsenmaker er wel uitkom in samenspraak met koga myata.
Ook mijn brookszadel blijkt niet zo`n succes, ik zit al minstens een week op ijzer omdat het leder doorgezakt is en de stelbout is uitgesteld.

Nu terug naar de refugio met de hoop dat mijn tentje ingepakt kan blijven en morgen vroeg weer op.

Dagafstand 80.12 km
Gemiddelte snelheid 14,92 km/uur
Max. snelheid 56,94 km/uur
Daghoogte 1276 meter

1 reactie op 2 juni – Oppassen dat klimmen geen obsessie wordt

  • De Duinroosjes

    Ha Johannes,

    Je schrijftempo ligt net zo hoog als je fietstempo hebben wij het gevoel.
    Na terug van een paar dagen weg geweest hebben we er wel even voor moeten gaan zitten om je weer in te halen wat het lezen betreft,maar het blijft boeiend.
    Het moet een geweldige ervaring zijn, om alleen zo’n fietstocht te kunnen maken.
    Wat je onderweg allemaal beleeft en ziet,moet je op het einde van de dag ook weer op je eigen manier verwerken,en je deelt dit met je dagboek en daar mogen wij dan van meegenieten.

    Wij wensen een even zo prachtige terug reis toe,en we blijven je mooie verslagen met plezier lezen.
    Geniet! en maak er een mooie terug tocht van.

    Wij vinden voor ons vals plat al een hele prestatie!

    Wij volgen je,Groetjes van ons beide.