3 mei - Onverantwoord te fietsen i.v.m. Regen!!

Het is inmiddels 11 uur en zit nog steeds vast in mijn Hostal waar ik afgelopen nacht gebivakkeerd heb. Op deze hoogte van 1530 meter zit alles gehuld in de wolken en regende het onophoudelijk en zoals het er nu naar uitziet wordt het fietsen voorlopig niets. Het is de absolute tegenstelling van afgelopen week want het is er ook erg koud bij. Op zich wel jammer, omdat het naar omstandigheden wel naar behoren ging. Tot nu toe heb ik geweldig genoten van het Spaanse landschap en de natuur. Ik wil het nu al het land noemen van de tegenstellingen, olijven, druiven, varkens, bossen, woeste uitgestrekte natuur, vele windmolens op de bergen, en vooral vriendelijke behulpzame mensen. Zeker in deze streek waar geen toeristen komen.

Het eten ervaar ik ook als een speciale ervaring, konijn is hier het meest gegeten vlees, groente kent men niet zo ervaar ik het en overal wordt rode wijn bij geschonken uit merkloze korte, dikke, groene 2 liter flessen. De sterke koffie smaakt goed… als je er suiker bij doet. Overigens de meeste Spanjaarden doen er een scheut rum bij. Dat zie ik de bouwvakkers hier in het Hostal doen. Aan de stamtafel zitten 9 mannen etend te kwebbelen en tel ik 14 flessen(jes) op de tafel waarvan de meeste met water. Ik zie geen krant(en) geen muziek, dus alleen maar buurten, in iedere café is het mistig van de rook (volgens mij rookt hier vrijwel iedereen). Een rookverbod of rookmatiging zoals bij ons kent men hier niet. Het is hier zoals 25 jaar geleden bij ons wat dat betreft. Waar de vrouwen uit het stadje zich ophouden is voor mij een raadsel, alleen de hostes des huizes, van 1.60 loopt hier rond. Buiten is niemand te bekennen en heel af en toe komt er een auto langs richting Teruel.

Internet is hier ook niet en zal mijn verslag op een later tijdstip moeten versturen. Hopelijk van avond, wanneer het weer opklaart kan ik verder afzakken naar de meer bewoonde wereld. Dan moet het wel droog worden anders wordt het een gedwongen dag rust !!
Ik heb zojuist buiten gekeken en het is gaan sneeuwen, vandaar de kou. Het is nu taak om vooral rustig te blijven en verstandig met de situatie om te gaan.
Voorlopig ga ik mijn computer uit zetten en mogelijk een stuk lopen.

Een bijzondere ontmoeting.

Toen ik vanmiddag met 2 oude mannen in Allepuz aan tafel aan een voortreffelijk “Menu de Dia” zat, raakte ik met gebarentaal en pen met papier in gesprek met een erg gefrustreerde invalide man van 70 jaar. Vanaf de eerste seconde was mij duidelijk dat hij over, zoals later bleek, zijn invaliditeit wilde vertellen. Beetje bij beetje werd mij duidelijk dat hij onder het regiem van Franco gevochten had en dat was ook te zien hij miste een oog en enkele vingers, hij legde uit dat hij deze tijdens hevige vuurgevechten verloren had. Achtereenvolgens nodigde hij mij uit om mee naar buiten te gaan om iets speciaals te gaan bekijken. Nadat wij door de regen een stuk de berg opgewandeld hadden begon hij mij enigszins geëmotioneerd allerlei menselijke botten aan te wijzen welke, die schoongespoeld van de regen op het pad lagen, van mensen waren die in 1957 gesneuveld waren in de burgeroorlog. Toen ik er eentje op wilde rapen om deze beter te bekijken riep hij vol afkeuring dat ik er af moest blijven ( ik denk uit respect voor de gesneuvelde al dat dit mij niet helemaal duidelijk werd ).Volgens zijn verhaal zijn er toentertijd tijdens die onderdrukking 1.000.000 mensen omgekomen. De essentie van zijn verhaal was dat men tegenwoordig niet besefte hoe goed het iedereen wel heeft. Dat maakte op mij een grote indruk temeer omdat wij ondanks onze taalbarrière hierover konden communiceren.

Dit was een verslagje tussendoor over een bijzondere ontmoeting.