Na een lange dag met veel klimkilometers, laat in de middag het plein voorde Kathedraal van Santiago de Compostella uiteindelijk opgefietst. Een moment waar ik erg lang naar heb uitgekeken, ik mag wel zeggen enkele jaren. In een mum van tijd flitst alles door je heen: de ontberingen onderweg, de momenten dat ik het moeilijk had, de herinneringen van de aankomst in 2004 met Annie maar ook de wetenschap dat er velen in gedachte en met hele fijne reacties meegereden zijn in de eerste 3000 km. Het is ook niet verwonderlijk dat ik het er emotioneel moeilijk mee had, zeker als je om je heen mensen uit hun dak ziet gaan om samen met vrienden of familie, zijn of haar prestatie te onderstrepen. Voor iedereen heeft zo`n pelgrimstocht zijn oorzaak c.q. uitdaging en voor allemaal geeft dit een enorme voldoening, dat voel en zie je.
Tijdens mijn soms toch wel eenzame tocht heb ik mij enkele weken geleden voorgenomen om op 30 mei te arriveren. Als eerbetoon aan Willibrord, en dat was een enorme morele ondersteuning, ik heb uit deze gedachten steeds moed en kracht kunnen putten met name op eenzame en moeilijke momenten. En hoe gek het ook klinkt juist op die momenten kun je in het stille, natuurrijke uitgestrekte mooie Spanje hierover praten. Ook hier heb ik enorm van genoten, weliswaar met natte ogen, trots dat ik zijn broer heb mogen zijn. Een week geleden reed ik nog met de gedachte: het is geen haalbare zaak om op 1ste pinksterdag in Santiago te zijn. De plannen zijn achterhaald en bijgesteld en morgen om 12 uur ga ik een mis bijwonen in de Kathedraal.
De dag in vogelvlucht. Toen ik vannacht voor de zoveelste keer wakker werd, mijn gevoel zei dat het tijd was en van het geronk op de slaapzaal, ben ik opgestaan, heb mijn boeltje opgepakt en ben naar beneden gegaan om uitgebreid van de door mij ingekochte ingrediënten te ontbijten. Ik had melk, muesli en bananen gekocht. In de tas had ik nog een homp stokbrood en ham en heb daarbij een grote kop koffie gezet en mijn ontbijt was geregeld. Toen ik zat te eten en op mijn horloge keek bleek dat het kwart voor vier was, wat uiteindelijk wel erg vroeg was. Alles op mij gemak gedaan en voor half zes zat ik dan ook op de fiets. Om zeven uur werd het pas licht zodat ik de eerste klim uit het gat van Ourense er toen al op had zitten. Het was wel verrekte koud en zeker in de afdaling was dat niet aangenaam, ondanks dat ik nog twee extra lagen aangetrokken had. Het eerste gedeelte was ook niet zo spectaculair. Het mooie en afwisselende ruige berglandschap van Galicië begon na 50 km, en ik kan je verzekeren dat het weer genieten was ondanks de vele pittige klimmen. Uiteindelijk had ik vandaag de op een na meeste hoogte meters gemaakt, evenals de een na langste tocht. Maar met het einddoel in zicht geeft dat altijd moraal.
Op het moment van aankomst begon het te regenen maar dat duurde maar een uur. Vorige keer was het mij niet opgevallen dat het hier in Santiago zo`n verschrikkelijke commerciële toestand was. Ik heb mij voorgenomen om een dag rust te nemen en niet te fietsen, mijn lichaam vraagt daarom en bovendien kan ik dan morgen de stad met zijn vele bezienswaardigheden bekijken.
Morgen verslag van het stadsbezoek en een evaluatie van ”De Zilverroute” Via de La Plata in grote lijnen.
Dagafstand 136,51 km
Gem. snelheid 14.29 km/uur
Max. snelheid 55,47 p/uur
Daghoogte 1759 meter
Beste Joannes,
Ja, je bent over de helft. Wij zetten nog steeds ons petje af voor jouw. Je verhalen blijven geweldig om te lezen. Blijf genieten en blijf ons blij maken met je verhalen. Groeten uit Stippent.
Ties & Renate
joannes aub doe als je gaat bidden daar in de cattedraal een rosenutje vur ons want merge gan zu mar liefst 9 1000ponders onskaailijk maken en da nog gin 100 meter vanaf min huis as ge de wilt doen doe er dan mar un stuk of 9″”"” we kanne ut gebruiken hey knap da ge dur bent shapooooooooo van de bommebommeakker- bikers uit bakel.
gr hugo
Ha Johannes, Santiago Bereikt! Een speciaal moment voor je, deze keer zonder Annie, de gedachte aan Willibrord, die je zoveel kracht heeft gegeven.
We blijven genieten van je mooie verhalen en nu weer op de weg terug naar huis.
We blijven je volgen en zijn benieuwd naar je belevenissen onderweg Veel Succes!
Groetjes de Broekies uit Bakel
há Grote broer,
daar zijn “we” dan, in Santiago! Ons Margon zegt wel dat ik niet mee fiets, maar je wilt niet weten hoe dicht ik achter je aan zit. Lichamelijk dan misschien niet (i.v.m. mijn kilo’s “lichaamsbagage” onmogelijk..) maar in gedachte op je pak-en-drager!! trouwens, ik zou niet mee willen fietsen met je, want deze missie heeft juist zoveel glans omdat je die helemaal alleen vervult. Helemaal alleen je hoogte- en dieptepunten verwerken en vieren, om die via internet met ons te delen. Geweldig kerel, ik ben apetrots op jou, mijn/onze peetoom, die laat zien dat je ook na je 50e nog geweldig kunt presteren! (doet mij goed, ben namelijk 49) Trouwens, alleen ben je nooit: iedereen leeft hier met je mee, volgt je op de voet en als het wat moeilijker gaat wordt er wel iemand gestuurd om je te ondersteunen. Goed van je dat je niet meer praat over je wijntje ’s avonds: het overnemen van je drankverplichtingen door mij valt niet mee, maar ik sla me er wel doorheen. Wat me ook opvalt: ik heb nog niets gelezen -na 3000 km.- van problemen met je fiets. Goei werk van Jules de Corte “de Fietsspecialist” denk ik (goeie klant van me). Ik heb 5 jaar geleden ergens een nieuwe fiets gekocht en met inmiddels met 217 km. op de teller is deze al 5 keer naar de fietsenmaker geweest….
Je emoties snap ik wel, ik kan ze hier voelen en delen en leef met je mee. Morgen ga jij naar de mis in “de Kathedraal”, ik naar Ommel, dus “we” doen het weer samen en denken aan hetzelfde!
Johannes, zorg dat het jouw tocht blijft, geniet van je prestatie en omgeving en vooral: blijf schrijven, dan doen wij dat ook. Tot schrijvens en fiets ‘m.
groeten van ons
Het moet een geweldig gevoel zijn om voor de tweede keer dat plein op te lopen richting de kathedraal.
Nu via de gedroomde “Silverroute”
waar je jaren mee bezig bent geweest,Deze keer stonden wij jou niet op te wachten om je te feliciteren en te knuffelen,dus doen we dat van hieruit maar even (knuffel Nelliexxx) (knuffel Mari) Wij gaan er een op drinken!!!!
hou je haaks en geniet verder van je tocht.
Hey zwager
Proficiat met de aankomst in santiago.Wij vinden het ook geweldig dat je al zo ver bent gekomen.Ik zou maar twee dagen rust nemen als je denkt dat tars op de pak en drager zit[poeh poeh]. Maar goed we gaan je weer volgen op de terugweg. groeten herman en margon.
Dag Johannes,Je bent er dus! Geweldig.Denk je nog aan de beloofde wees-gegroetjes??
Ja wij hebben ook aan Willibrord gedacht.Zal ook wel altijd blijven.Een van de jongens!
En nu,kom je nu in sneltrein vaart weer naar Bakel? Daar is wereldniews!!!9 bommen!!
Wij waren gisteren op de bruiloft bij de jongste van Antony,ook weer aan de man!!Je grootste wens is dus weer vervuld,maar geniet van de rest van je reis,en beschrijf alles!
Heel veel groeten en we zijn inderdaad “GRUTS”op jou!!
o Martin en t Mien Bell.
Aflaat is weer binnen.
Dag Johannes, weer gezond en wel aangekomen in Santiago PROFICIAT !!! We hebben met veel bewondering jouw verslagen gelezen en een beetje meegenoten van de tocht . In een volgend leven zou schrijver jou niet misstaan , maar een ding heb je er in ieder geval ook mee bereikt wij fietsen, bij leven en welzijn volgend jaar in mei ook weer naar Santiago . Elke dag nadat we weer zo’n mooi verslag van jou gelezen hadden werd het steeds duidelijker ook wij willen weer naar Santiago. Johannes nogmaals proficiat , dit kan niemand jou meer afnemen.
Groetjes , vanuit een druilerig Aarle-Rixtel Elly en Gerard
Johannes bedankt. Groetjes Maria
van wegen ze hier negen bommen aan het ruimen zijn duized ponders
en wij niet buiten mogen komen zit ik nog eens al jou verhalen
te lezen gweldig johannes. groeten harrie en margreet
dag johannes knap hoor ik doe het je niet na heb annie nog gesproken woensdag. neem het er van op deze rust dag doe ik het ook mag mijn huis niet uit die bommen dus kan geen tochtje gaan maken vandaag. groetjes marco
Geweldige prestatie Johannes!!! Ook in Etten-Leur genieten we volop van jouw verhalen. Blijf voorzichtig doen en onze gedachten zijn bij jou.
groetjes Bas, Mirjam, Emma, Guus en Anne
Geweldig gedaan Johannes.Petje af.
Geniet van je vrije dag en morgen weer op weg richting huis.
Via je verhalen kunnen we volgen hoe Spanje er echt eruit ziet. Heel interessant.